Prag’da geceyarısı son sigaramı paylaşıyorum hamam
böcekleriyle
Sokağın mavi ışıkları ayrılık seramonisine hali hazırda
bekliyor
Alkış tutmak için ihtişamla
Bütün nefret söylemlerini kaldırım taşlarına yazıyorum,
On binlerce ayak izi üzerinden geçsin diye
Acım geçsin diye anlatıyorum anla işte
Bu köhne odanın içinde hayaletlerin dansından bıktım
Sustur artık çalmasın vivaldi
Bölmesin tiz bir çığlık geceyi
Ben uyumalıyım artık bir kısmını nevrotik pirelerin yediği
bu koltukta
Rüya görmek bilsen nasıl zevkli.
Uçurumlardan düşmek gibi
Seni şehvetle dudağından öpecekken alnının tam ortasından
vurmak gibi
Ne acı ne ihtişamlı biri cenaze töreni…
Düşlerin içinden çıkıp yıldız saydığımız geceleri anımsadım
Yaslı günlerden kalan son matemi de gökyüzüne yazıp
yıldızlarla kaydırdığımızı
Yeryüzünü ayaza keserken ben yüzümü sadece sana dönmüştüm,üşümüştüm
Sağ elinle ruhumda ki buz kütlesine dokundun
Evrenin buz kestiği o dolunay gecesinde kutuplarda yaşayan
bütün kardan adamları öldürdün
Ben ki onlarda seni görmüştüm
Senin arsız yüzünü en soğuk en derin yerlerine gömmüştüm
Melankolik bir sonbahar sabahıydı Pragtaydım Bohemya’da
Gazete elimde keyifsiz bir gün ama aynı zamanda mutlu bir
işkence
Gazetede yazıyordu en son kızıl saçlı bir kadının koynunda
görülmüşsün
Yorgun bitkin zorlu bir savaştan dönmüşsün sen yüzünü
döndüğün kızıl saçlı kadın tarafından sonbaharlı bir Prag sabahında
öldürülmüşsün…
Jezebel Del Adel
